بررسی تأثیر ال ـ کارنیتین بر فراسنج های قندی و لیپیدی در بیماران دیابتی نوع ۲

مقدمه: هدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیر ال- کارنیتین بر فراسنج های (پارامترهای) قندی و لیپیدی در بیماران دیابتی نوع 2 است. مواد و روش ها: تأثیر ال- کارنیتین بر فراسنج های قندی و لیپیدی در 22 مرد و 14 زن دیابتی نوع 2 با میانگین سنی 7/3±3/51 سال مورد بررسی قرار گرفت. بیماران به طور تصادفی در دو گروه ال ـ کارنیتین و دارونما قرار گرفتند و ال ـ کارنیتین یا دارونما به میزان 1 گرم، سه بار در روز به مدت 12 هفته تجویز شد. یافته ها: قند خون ناشتا در گروه ال ـ کارنیتین از35±143 میلی گرم در دسی لیتر به 33±130 میلی گرم در دسی لیتر کاهش معنی دار نشان داد به علاوه تری گلیسرید از 61±196 میلی گرم در دسی لیتر به 116±233 میلی گرم در دسی لیتر افزایش معنی دار یافت؛ همچنین apo a-i از20±94 میلی گرم در دسی لیتر به 23±103 میلی گرم در دسی لیتر و apo b100 از 18±98 میلی گرم در دسی لیتر به22±108 میلی گرم در دسی لیتر افزایش معنی دار یافت. تغییر معنی داری در میزان ldl-c،hdl-c، کلسترول، پپتیدسی و هموگلوبین گلیکوزیله بین دو گروه ال ـ کارنیتین و دارونما مشاهده نشد. نتیجه گیری: ال ـ کارنیتین کاهش معنی داری در قندخون ناشتا ولی افزایش معنی داری در تری گلیسرید سرم ایجاد می کند.